Ο πόνος έχει… φύλο
Λειτουργικές διαφορές φύλου στους υποδοχείς πόνου δηλαδή τα νευρικά κύτταρα που προκαλούν πόνο διαπιστώνει μελέτη ερευνητών των Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου της Αριζόνα..
Όπως επισημαίνεται, τα ευρήματα της μελέτης οδήγησαν στο αξιοσημείωτο συμπέρασμα ότι οι υποδοχείς του πόνου -τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία του πόνου -είναι διαφορετικοί σε άνδρες και γυναίκες. «Αυτό είναι σημαντικό γιατί μας παρέχει μια ευκαιρία για την αντιμετώπιση του πόνου ειδικά και δυνητικά καλύτερα σε άνδρες ή γυναίκες, και αυτό είναι που προσπαθούμε να κάνουμε», δήλωσε ο Δρ. Frank Porreca, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου της Αριζόνας και επικεφαλής του τμήματος Φαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή της Τούσον.
Η ερευνητική ομάδα εστίασε στη διεγερσιμότητα των αλγοϋποδοχέων κυττάρων που βρίσκονται κοντά στον νωτιαίο μυελό, στο γάγγλιο της ραχιαία ρίζας. Οι υποδοχείς πόνου, όταν ενεργοποιούνται από βλάβη ή τραυματισμό, στέλνουν ένα σήμα μέσω του νωτιαίου μυελού στον εγκέφαλο που έχει ως αποτέλεσμα την αντίληψη του πόνου. Οι υποδοχείς του πόνου είναι επίσης προσαρμόσιμοι στην απόκρισή τους στον τραυματισμό.
Για παράδειγμα, το άγγιγμα μιας ζεστής σόμπας είναι ένα ερέθισμα υψηλής έντασης, ενώ ένας γιακάς που τρίβει ένα ηλιακό έγκαυμα είναι χαμηλής έντασης, ωστόσο και τα δύο προκαλούν την αντίληψη του πόνου.
Μετά από προηγούμενη έρευνα σχετικά με τη σχέση μεταξύ χρόνιου πόνου και ύπνου, οι απροσδόκητες διαφορές φύλου οδήγησαν τους ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνας να επιλέξουν για αυτήν τη μελέτη δύο ουσίες, την προλακτίνη και την ορεξίνη Β.
Η προλακτίνη είναι μια ορμόνη υπεύθυνη για τη γαλουχία και την ανάπτυξη του ιστού του μαστού. Η ορεξίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που βοηθά στο να μένουμε ξύπνιοι. Ωστόσο, τόσο η προλακτίνη όσο και η ορεξίνη έχουν πολλές άλλες λειτουργίες που μόλις τώρα αποκαλύπτονται.
Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε δείγματα ιστών από αρσενικά και θηλυκά ποντίκια, μη ανθρώπινα πρωτεύοντα και ανθρώπους για να δοκιμάσει την επίδραση της προλακτίνης και της ορεξίνης Β στα κατώφλια ενεργοποίησης των αλγοϋποδοχέων που μπορούν να επιτρέψουν σε ερεθίσματα χαμηλής έντασης να παράγουν πόνο.
«Αυτό που βρήκαμε είναι ότι στα αρσενικά και τα θηλυκά –ζώα ή ανθρώπους– αυτό που αλλάζει τα κατώφλια των υποδοχέων πόνου μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικό», είπε ο Δρ. Porreca. «Όταν προσθέσαμε τις ευαισθητοποιητικές ουσίες που μειώνουν αυτά τα όρια για ενεργοποίηση, διαπιστώσαμε ότι η προλακτίνη ευαισθητοποιεί μόνο τα θηλυκά και όχι τα αρσενικά κύτταρα και η ορεξίνη Β ευαισθητοποιεί μόνο τα αρσενικά και όχι τα γυναικεία κύτταρα. Το εκπληκτικό συμπέρασμα από αυτές τις μελέτες είναι ότι υπάρχουν αρσενικά κύτταρα υποδοχείς πόνου και θηλυκοί υποδοχείς πόνου, κάτι που δεν είχε ποτέ προηγουμένως αναγνωριστεί», πρόσθεσε.
Προχωρώντας την έρευνα ένα βήμα παραπέρα, οι ερευνητές εμπόδισαν τη σηματοδότηση της προλακτίνης και της σηματοδότησης της ορεξίνης Β και εξέτασαν την επίδραση στο όριο για την ενεργοποίηση των αλγοϋποδοχέων. Όπως αναμενόταν, ο αποκλεισμός της σηματοδότησης της προλακτίνης μείωσε την ενεργοποίηση των αλγοϋποδοχέων στις γυναίκες και δεν είχε καμία επίδραση στους άνδρες, ενώ ο αποκλεισμός της σηματοδότησης της ορεξίνης Β ήταν αποτελεσματικός στους άνδρες και όχι στις γυναίκες.
Επιμέλεια: Γιώργος Σακκάς
GR-NON-01271